Voorzitter,
Het is bijzonder dat wij jaren na de indiening van het raadsvoorstel voor een Slavernijmuseum flinke stappen hebben gezet en dit ook mijn laatste raadsvergadering is. We gaan nu kwartiermakers aanstellen en negen concrete locaties worden dit jaar onderzocht. Het is nu zelfs onderdeel van het regeerakkoord. En dat in een context van de historische Amsterdamse excuses voor de rol in het slavernijverleden, en ook landelijk hebben we vandaag de diepe excuses vernomen van premier Rutte voor de oorlogsmisdaden in Nederlands-Indië. Hopelijk zijn we nu als samenleving dichterbij een kantelpunt in ons collectief bewustzijn en de richting waarin wij als samenleving gaan.
Voorzitter,
Ja, inderdaad, het gaat om zwarte emancipatie, voorouderlijk zelfrespect en eigenwaarde. Maar het gaat ook om de emancipatie en volwassenheid van dit land. Van ons allemaal. En ja, dit gesprek over slavernij maakt ons ongemakkelijk. Maar juist vanwege dat ongemak leren we en groeien we en gebruiken we onze gezamenlijke kracht om deze samenleving beter te maken. Dat is het verhaal wat een slavernijmuseum moet vertellen - een verhaal van pijn, wreedheid, angst maar ook van vooruitgang, verandering en menselijkheid.
Activisme
Als kleine jongen luisterde ik zeer aandacht naar de discussies op Salto, radio Mart, Radio Ice en Razo: waar betrokken Amsterdammers blijven strijden voor een samenleving die meer gelijkwaardig is. In de hoop dat hun kinderen gelijke kansen krijgen. Die strijd en gesprekken vonden plaats in buurtzalen, lokale kranten en radio, debatten, wetenschappelijke onderzoeken en activisme. Het is ook deel van mijn politieke en maatschappelijke vorming. Het toont dat die intensieve samenwerking in de zwarte gemeenschap krachtig is. En die kracht klinkt nu door op meer niveaus, in mijn partij GroenLinks, de fractie die mij de ruimte gaf en en altijd enorm betrokken is geweest. We zien het in de samenwerking die ik mocht hebben met de mede-indieners: Sofyan Mbarki en Nelly Duyndam.
Maar ook in de samenwerking, dwars door politieke kleuren. Simone Kukenheim die de belangrijke basis heeft mogen leggen waar wij nu op voort kunnen bouwen. Burgemeester Halsema die de historische woorden uitsprak voor excuses. Onze wethouders Touria Meliani en Rutger Groot Wassink die het proces hebben vlotgetrokken en vormgegeven, waardoor we staan waar we nu staan.
Vechten tegen racisme
En dat is allemaal begonnen bij Amsterdammers die voorop liepen als een beweging, in kleine zalen, buurthuizen. Op de lokale radio, waar Amsterdammers zich bemoeiden met de samenleving om deze beter te maken, voor hun kinderen. Mensen zoals Roy Ristie die op 3 december 2021 stierf. Een icoon en stuwende kracht in Amsterdam. Waar het om gaat, werd treffend verwoord door wijlen Roy, en ik wil dan ook afsluiten met zijn woorden:
“Onze beweging maakt geen verwijten, maar zoekt sinds haar bestaan naar mogelijkheden om alsnog in harmonie en onderling begrip te komen tot reparatie van veel dat niet goed geregeld was en krom is gegroeid. Dát is bouwen aan verheffing van onszelf en dus emancipatie.”
Dank u wel, voorzitter.
