In het artikel ‘Kabinetsplan voor krimp Schiphol kent louter verliezers’ (Het Parool, 5 oktober) wordt het voornemen om het maximumaantal vluchten op Schiphol van 500.000 naar 440.000 terug te brengen, bestempeld als een toekomst met alleen maar verliezers. Bewoners zouden nog steeds overlast ervaren en krimp van Schiphol zou de hele maatschappij raken.
Maar zoals onderzoek van het RIVM aantoont, zal de ervaren geluidsoverlast wel degelijk verminderen bij minder vliegbewegingen. Omwonenden hebben daardoor meer rust, kunnen beter slapen en hebben minder kans om hartproblemen te krijgen. Bovendien zal er minder fijnstof in de omgeving worden uitgestoten, waardoor de negatieve effecten daarvan op omwonenden en hun gezondheid verlicht worden. Deze krimp is nog lang niet genoeg voor de bewoners, maar is een broodnodige eerste stap.
Bovendien zijn het de plannen voor krimp die minister Hugo de Jonge de mogelijkheid hebben gegeven om opnieuw te kijken naar studentenhuisvesting in Kronenburg. In mei trok de Raad van State een streep door deze plannen, omdat de geluidsoverlast van vliegverkeer te erg zou zijn, maar met krimp kunnen de 2500 studentenwoningen wellicht toch gerealiseerd worden. Dat betekent 2500 minder studenten die tevergeefs naar een woning moeten zoeken.
Natuurlijk, KLM en Schiphol voelen zich verliezers. En dus gebeurt er wat er in zo’n geval altijd gebeurt: hun verlies wordt gepresenteerd als verlies voor de hele maatschappij. Maar Nederland kan prima zonder deze subsidieslurpers. De realiteit is dat de luchtvaartsector de komende decennia moet krimpen en dat we hier beter vandaag dan morgen mee kunnen beginnen. Bovendien is het argument dat krimp van de luchthaven enorm nadelige economische effecten zou hebben ook al lang door de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur onderuitgehaald.
Het is zonde dat voorstanders van krimp altijd worden weggezet als onrealistische idealisten, terwijl het erkennen van de noodzaak om te krimpen juist het redelijke standpunt is. Natuurlijk moeten we nadenken over de nadelige effecten, maar laten we daar goed mee omgaan en ze niet gebruiken om beslissingen uit te stellen die uiteindelijk toch genomen moeten worden. Uiteindelijk is er maar één scenario met louter verliezers: een toekomst waarin Schiphol juist niet krimpt.
Dit opinieartikel verscheen in het Parool.
