Maandag 20 november sprak ik tijdens de jaarlijkse “Transgender Remembrance Day”. Op deze dag worden wereldwijd alle transpersonen herdacht en geëerd die zijn vermoord vanwege hun genderidentiteit. Het afgelopen jaar waren dat er naar schatting 325. Een buitenproportioneel deel van de moordslachtoffers zijn twintigers, vrouwen van kleur en sekswerker.
De positie van transpersonen is internationaal en zeker ook in Nederland nog altijd kwetsbaar. De afgelopen jaren zijn er goede ontwikkelingen te zien: steeds meer zichtbaarheid, juridische gelijkheid en toegang tot medische voorzieningen.
Ik maak me echter grote zorgen om de maatschappelijke positie en het welzijn van transgender personen in Amsterdam en de rest van Nederland. Structureel (seksueel) geweld in de openbare ruimte of privésfeer, discriminatie, werkeloosheid, laag inkomen en psychische problemen komen schrikbarend vaak voor. Zo heeft meer dan 60 procent van de transpersonen ervaring gehad met seksueel geweld.
In Nederland zijn wij maar al te trots op de vele vrijheden die wij hebben. In Nederland kan en mag je zijn wie je bent. Maar…dat geldt lang niet altijd voor iedereen. De kwetsbare positie van transpersonen is duidelijk gekoppeld aan het gebrek aan acceptatie, vrijheid en tolerantie.
Lees hier mijn hele speech.
Downloads