Op woensdag 16 mei 2018 hield Lene Grooten haar maidenspeech in de gemeenteraad. Na 4 jaar duo-raadslid te zijn geweest, mocht ze plaatsnemen achter het spreekgestoelte. Haar spreektekst kan je hieronder lezen.

Dank voorzitter,

Wat is het fijn om na vier jaar duoraadslid te zijn geweest, hier te staan.

En ook nog over zo’n mooi onderwerp. In de commissie kwam Platform mantelzorg van Clientenbelang inspreken en zij hebben veel werk gemaakt van dit punt. Dank daarvoor, het is geweldig dat clienten en hun vertegenwoordigers een stem hebben in het beleid en we goed begrijpen welke wereld er schuil gaat achter de letters in onze verordeningen en nadere regels en productomschrijvingen. Dat is in ieder geval mijn streven voor de komende vier jaar.

In de Nadere Regels Hulp bij Huishouden staat een tabel waar voor kinderen vanaf 5 jaar omschreven staat wat gebruikelijk zou zijn wat een kind met een chronisch zieke of gehandicapte ouder of verzorger thuis doet. Voor GroenLinks staat voorop dat een kind gewoon een kind moet zijn. Dat wat kinderen thuis doen, niet uitmaakt voor de indicatie van degene in het gezin die zorg nodigt heeft. En dat kinderen geen mantelzorgers zijn.

Vera Bergkamp en Otwin van Dijk dienden hier al een motie over in in de Tweede kamer, die werd aangenomen. Juist in hun motie vroegen zij om aandacht op het lokale niveau voor deze kinderen. Deze kinderen en jongeren verdienen bescherming. De wethouder was hier ook helder over.

En voorzitter, uit verschillende artikelen en onderzoeken blijkt dat de psychische belasting op kinderen in een gezin met een ziek gezinslid groot is. Wij denken dat de draagkracht van wat een kind aankan heel verschillend is. Elk gezin is anders. Elke opvoeding is anders. De tabel in de productomschrijving maakt een complexe wereld generiek die niet generiek te maken is. Het is letter waar een hele wereld achter schuil gaat.

Want kinderen in een gezin met een ziek gezinslid doen al veel meer dan het gebruikelijke. Ze gaan mee naar de dokter. Ze lezen hun vader of moeder voor. Ze zorgen voor kleine broertjes en zusjes als de nood hoog is. En ze hebben zorgen, die soms veel verder gaan dan de zorgen van andere kinderen.

En in deze is het persoonlijke ook even politiek. Ik was zelf een puber toen mijn moeder chronisch ziek werd. Van een vrouw die 40 uur per week werkte, lag mijn moeder ziek in bed. En of ik m’n kamer opruimde weet ik niet meer, dat deed er ook niet toe. Veel belangrijker was het met elkaar en met het gezin zoeken naar hoe we met z’n allen omgingen met de nieuwe situatie. En ik ging iets anders dan het gebruikelijke doen: koken. Ik kocht m’n eerste kookboek van The Naked Chef en ging naar de supermarkt. Zodat we met z’n allen gezellig konden eten.

Het gesprek van al die professionals die keihard werken en het goed voor hebben met de mensen in onze stad moet gaan over wat het gezin echt nodig heeft. Zodat kinderen zich vrij voelen kind te zijn en er oog is voor hoe ieder een eigen plekje in het gezin heeft. Dat er oog is als kinderen meer nodig hebben en er ook voor hen ondersteuning is.