Ik was samen met wethouder Andrée van Es op bezoek in de Diamantbuurt. De mensen daar, de dynamiek die er heerst, al die mensen die iets van hun leven willen maken trof me. Lees hieronder mijn verslag.
Vrijdagmiddag ben ik met Andrée van Es mee geweest op haar werkbezoek in Amsterdam Zuid. We werden ontvangen bij het wijcentrum(pje) Plan C en bij jongerenwerkers van Combiwel.
Plan C is door bewoners van de Diamantbuurt gerealiseerd als noodzakelijke huisvesting voor alle activiteiten die bewoners zo graag ontwikkeld willen hebben. Hier worden 3D kaarten gemaakt, Chi Kung lessen gegeven, ouderen geleerd hoe met computers om te gaan, leesmiddagen georganiseerd en van alles wat bewoners graag willen organiseren voor hun buren. En intussen maakt een klein groepje vrijwilligers zich druk dat deze huiskamer mag en kan blijven bestaan.
Op hetzelfde pleintje hebben de jongerenwerkers in de Edelsteen een hele grote groep Marokkaanse moeders bij elkaar gebracht om samen met enkele jongeren hun zorgen over opvoeding met de wethouder te kunnen bespreken.
Moeders pakken het op
De moeders, zelf opgegroeid als 1e generatie migrantenkinderen, vertellen hoe blij ze zijn dat zij volop met hun kinderen activiteiten kunnen doen: meegaan naar voetballen, sport, zorgen dat hun huiswerk af komt, kortom alles wat je in een Nederlands gezin ziet gebeuren. Iets waar zij als kind alleen voor stonden. En het jongerenwerk ondersteunt hen wanneer ze er niet uitkomen, bv door een vrijwilliger uit de buurt als mentor voor hun kind te vinden wanneer het naar de middelbare school gaat. Alles om te voorkomen dat hun kinderen hangjongeren worden.
Mensen doen het zelf, de gemeente helpt
Los van alle prachtige voorbeelden die verteld werden viel mij vooral op dat ik de hele middag zat te luisteren naar bewoners van een buurt die op zoek zijn naar gemeenschapszin. Hoe zorgen we er samen voor dat dit een fijne buurt is en blijft. Het roemruchte verleden van de Diamantbuurt is ter sprake gekomen, maar daar is iedereen al lang overheen. Actieve bewoners, moeders, jongerenwerkers, iedereen wil onderdeel zijn van een groter rader, waardoor hun leven verrijkt wordt. Niet een pampering door de overheid waar ze geen grip op hebben. Niet overgeleverd zijn aan commerciële organisaties waar je inkoopt wat je nodig hebt. Maar zelf meesturen, zelf initiatief mogen nemen en dan gehoord worden door de overheid. Daar ging deze middag over.
En dat werd door GroenLinks politica van Es herkend. Zelf actief aan de slag willen, maar hulp krijgen wanneer dat nodig is.