Vandaag vinden de algemene beschouwingen plaats in de gemeenteraad. Hieronder is de bijdrage van fractievoorzitter Marieke van Doorninck te lezen.
De gesproken tekst van financieel woordvoerder Marco de Goede over de jaarrekening 2010 is te downloaden als pdf.bestand.
Het kabinet isoleert mensen, Amsterdam isoleert huizen
Voorzitter,
Het gaat goed met Amsterdam en de Amsterdammers, Amsterdam is een krachtige stad. Dat is de hoofdconclusie uit de Staat van de Stad, het tweejaarlijkse monitor over participatie en leefsituatie. Zelfs in de tijden van crisis bleken Amsterdammers in staat om hun leefsituatie op hetzelfde niveau te houden als in 2008. Goed nieuws, maar het onderzoek gaat uit van gemiddelden, en gemiddelden verbloemen dat de verschillen tussen Amsterdammers in leefsituatie, in gezondheid, opleiding, groter worden.
GroenLinks gelooft dat diversiteit, dat de verschillen in cultuur in leefstijl tussen mensen de stad rijker maken, maar te grote verschillen in inkomen, welzijn, en in leefsituatie zijn niet acceptabel. En juist dat dreigt in Amsterdam, de verschillen zijn al groter geworden en als het aan het kabinet ligt wordt de kloof tussen rijk en arm, tussen de have and have nots gevaarlijk groot. Hoe breder die kloof wordt, hoe groter de sociale problemen worden. Het welzijn van de hele bevolking wordt niet bepaald door hoe welvarend een samenleving is, maardoor de mate van gelijkheid die er heerst. Er is een directe relatie tussen ongelijkheid en ongezondheid, psychosociale problemen en criminaliteit.
Als voorbeeld daarvan neem ik u even mee naar Engeland in de jaren 80 van de vorige eeuw. Queen stond op nr 1 met “No time for losers ‘cause we are the champions”. Het was het regeringsmotto van The Iron Lady , Margaret Thatcher. De totale uitverkoop van het land maakte een kleine groep Britten puissant rijk, the champions. Aan de andere kant was er massawerkloosheid, schrikbarend hoge misdaadcijfers, totale verpaupering van oude buurten en 30% kinderen groeiden op in pure armoede. De regering voelde zich niet verantwoordelijk. Thatcher vond dat mensen niet bij de overheid moeten komen klagen over werkloosheid, dakloosheid of armoede. Dat moest je zelf oplossen, of met je familie of desnoods je buren, maar belast niet de samenleving ermee, because there is no such thing as a society. No time for losers.
Anno 2011 hebben wij in Nederland een regering die ook gelooft in de nachtwakersstaat, in een overheid die zich vooral niet te veel moet bemoeien met mensen. Niks eigen kracht, maar een overzichtelijk “zoek het zelf maar uit”. Rutte zegt er te zijn voor de hardwerkende Nederlander, maar als je de maatregelen onder elkaar zet lijkt dit kabinet er te zijn voor de nietsnuttende Nederlander. In plaats van werken en participeren wordt thuiszitten bevordert, laat ik u een paar voorbeelden geven;
- Door bezuinigingen op re-integratie en WSW komen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt of een beperking niet meer aan de slag, ze kunnen thuis gaan zitten.
- Het PGB van Chronisch zieken en gehandicapten wordt afgepakt, waardoor zij niet meer kunnen deelnemen aan maatschappij. Als ze geluk hebben kunnen ze thuis gaan zitten, maar waarschijnlijk moeten ze dure verzorgingshuizen in.
- Geen gelden meer voor inburgering, migrantenvrouwen komen de deur niet meer uit
- Door bezuiniging op Kinderopvang, loont werken niet meer voor moeders; die kunnen thuis gaan zitten. Of is dat een Hollandse waarde?
Het kabinet roept dat iedereen mee moet doen, maar als je daar zelfs maar een klein beetje ondersteuning bij nodig hebt dan geeft het kabinet niet thuis. Dan mag je met een aalmoes thuis gaan zitten. Het kabinet isoleert mensen. No time for losers
Vorig jaar bij het uitspreken van staat van de stad zeiden wij naar aanleiding regeer- en gedoogakkoord uit dat Amsterdam solidair zou blijven met haar meest kwetsbare burgers, de wij de klappen voor hen op zouden vangen. Nu, nog geen half jaar later moeten we constateren dat de grenzen van de solidariteit al tot het uiterste worden opgerekt. De klappen op de stad vanuit het Rijk zijn zo groot en komen zo hard aan dat we niet alles kunnen compenseren. Omdat het kabinet een groot deel van de bezuinigingen zelf niet kan realiseren worden deze onder het mom van decentralisaties over de schutting gegooid .
Om de meest kwetsbaren nog enigszins het hoofd boven water te laten houden moeten we alle zeilen bij zetten. Een incidentele injectie van 20 miljoen voor werk en inkomen moet de ergste pijn verzachten. Natuurlijk zouden wij dat geld liever investeren in de stad in plaats van als pleister te gebruiken, maar dan weten we zeker dat mensen verzuipen, voordat de reddingsplannen klaar zijn. Met bezuinigingen van ruim 150 miljoen die in de komende jaren op ons afkomen, is die 20 miljoen een druppel op de gloeiende plaat en zal de wethouder alle zeilen bij moeten zetten om te zorgen dat mensen niet buiten de boot zullen vallen.
Voorzitter, het kabinet isoleert mensen, Amsterdam niet, Amsterdam isoleert woningen. Dat is goed voor de kleine portemonnee en goed voor het klimaat. Wij bouwen windmolens, dat levert banen en schone goedkope energie op. In het regeerakkoord staat de term GreenDeal, zonder enige vorm van uitwerking of budget voor het verbeteren van de luchtkwaliteit, voor het verduurzamen van de economie, laat staat voor het milieu. In Amsterdam zijn er plannen en budget middels het Amsterdamse Investeringsfonds. Met de NUON gelden kunnen we investeren in de duurzame toekomst van onze stad. Kan het Amsterdamse bedrijfsleven worden ondersteund bij het realiseren van innovatieve plannen om de economie te vergroenen. Wij blij dat die gelden nu eindelijk kunnen worden ingezet voor investeringen, wel hebben we nog een paar richtlijnen voor het inzetten van de klimaat pijler.
Voorzitter,
Een van de uitgangspunten van het coalitieakkoord is dat wij het als overheid niet meer allemaal alleen kunnen en niet meer alleen willen doen, we zouden coalities gaan smeden. Waar zijn die gebleven? Ik vind ze niet terug in deze kadernota.
Het lijkt erop dat het college het toch het allemaal het liefst zelf doet. Loslaten is nog niet zo gemakkelijk, dat blijkt. Er zijn zoveel coalities te smeden al was het alleen maar binnen de lokale overheid, tussen diensten en met stadsdelen. De link tussen wijkaanpak en armoedebeleid is zo gelegd. En kortingen en op zorg en re-integratie kunnen worden opgevangen door innovatief welzijnsbeleid in de stadsdelen. En dan is er nog such a thing as civil society; mantelzorgers, vrijwilligersorganisaties, buurtclubjes, maatschappelijk verantwoorde ondernemers. Amsterdammers met duurzame, mooie, innovatieve plannen voor de stad. Als overheid moeten wij niet aan Amsterdammers vragen om te participeren, de overheid moet participeren in de initiatieven van Amsterdammers. Dan moeten we wel leren om samen te werken, dat betekent partnerschap, dat betekent dat we niet altijd als overheid kunnen bepalen hoe het spel wordt gespeeld. Het betekent ook dat we onze samenwerkingspartners moeten vertrouwen, een goede afspraak hoeft niet altijd in drievoud te worden vastgelegd, niet elke financiële bijdrage hoeft tot op de cent te worden afgerekend. Het college wil mensen aanspreken op hun eigen kracht, maar met al onze regels en verordeningen frustreren wij juist die eigen kracht. In de kadernota is een stelpost opgenomen voor goede hervormingsplannen die aan een aantal, met name efficiency eisen moeten voldoen. GroenLinks stelt nog een voorwaarde voor: gebaseerd op of gericht op het sluiten van coalities tussen overheid, burgers, bedrijven en organisaties.
Voorzitter,
Het kabinet heeft haar keuzes gemaakt, keuzes die lijnrecht ingaan tegen waar Amsterdam voor staat. Keuzes die de ongelijkheid in de samenleving vergroten, keuzes die onze kunst en cultuur afbreken, keuzes die ons openbaar vervoer platleggen, keuzes die onze economie lamleggen. Keuzes die de slagkracht van Amsterdam verkleinen. Alle wethouders van dit college verzetten zich moedig tegen dit kabinetsbeleid en daar zijn ze om te prijzen, maar er is meer nodig. GroenLinks vindt dat de eigen kracht van de stad moet worden vergroot, wij moeten Amsterdamse keuzes kunnen maken om onze economie te versterken en te verduurzamen, onze kunst te laten bloeien, onze kwetsbaren te versterken. Dat kan als we zelf meer inkomsten hebben. Laat Amsterdammers zelf kiezen wat er met hun belastingcenten gebeurt, vergroot het belastinggebied. Leve de vrijstaat Amsterdam.