De Klimaatconferentie kende een dieptepunt vandaag met het weglopen van de ontwikkelingslanden (G77) van de onderhandelingstafel. Jacqueline Cramer en Hugo van Meijenfeldt (onderhandelaar van NL) zagen hun maandenlange inspanningen teniet gedaan, hoewel het ook onderdeel is van de strategische onderhandeling. Hugo vertelde dat hij niet eerder zo'n dieptepunt had meegemaakt.
De G77 landen wilden niet verder gaan dan Kyoto en zich niet vastleggen op reductie broeikasgassen. En de VS en China keken zwijgend toe (lachende derde?) hoe Europa zich in bochten wrong de impasse te doorbreken. Het is deel van het spel, maar er staat wel erg veel op het spel!
Het momentum is er nu, met alle wereldleiders later deze week, met alle opgebouwde wereldwijde aandacht en urgentie. Er moet een betekenisvol akkoord worden gesloten. Met reductiedoelen van de westerse wereld, met klimaatplannen voor de ontwikkelingslanden, met geld voor de ontwikkelingslanden, zowel 'fast money' als een langjarig financieringssysteem van 2012 tot 2020.
En zeker dat laatste is er nog niet. Obama heeft waarschijnlijk nog tot en met de zomer om een echt commitment van de VS vast te leggen, omdat er in november 2010 weer verkiezingen zijn en hij de meerderheid in Huis en Senaat kan verliezen. En ook voor andere wereldleiders gaat het momentum verlopen.
Het moet nú gebeuren, anders wordt het risico van veel meer dan 2 graden opwarming van de aarde, met alle gevolgen van dien, levensgroot. De snelheid waarmee een bankencrisis wordt aangepakt, is bij de klimaatcrisis nog ver te zoeken.
Marijke Vos