Duoraadslid Evelien van Roemburg ging op werkbezoek bij Schiphol. Cerfontaine heeft haar niet overtuigd: als het aan haar ligt blijven de aandelen in overheidshanden en ongebreidelde groei gaat ook al niet. Ze schreef er een opiniestuk over.
Een aantal leden van de gemeenteraad van Amsterdam en wethouder Asscher togen eerder deze maad naar Schiphol om aldaar ter leering ende vermaeck een rondleiding te krijgen. Zowel de KLM als algemeen directeur Cerfontaine gaven een presentatie over het wel en wee van Schiphol. Daaruit blijkt dat het ‘wel’ de overhand heeft over de ‘wee’. Schiphol groeit. Schiphol maakt winst. En daarbij lukt het ook nog eens om duurzaam te zijn en maatschappelijk verantwoord te ondernemen.
Ondanks dit ‘goede nieuws’ kon Cerfontaine toch niet helemaal zijn chagrijn verbergen. Dit kwam natuurlijk deels doordat het regeerakkoord de zo gewenste beursgang door zijn neus boort, maar ook door het feit dat GroenLinks maar niet wil begrijpen dat Schiphol een overgangsvliegveld is: een zogenaamde hub. Dat wil zeggen dat passagiers op Schip-hol niet zozeer voor de Randstad of voor Nederland komen, maar het vliegveld gebruiken om over te stappen op een ander vliegtuig naar de uiteindelijke plaats van bestemming. ‘Als Schiphol rendabel wil vliegen naar de plekken in de wereld op basis van daadwerke-lijk bestemmingsverkeer alleen, dan zouden er vanaf Schiphol Airport enkel vliegtuigen vertrekken naar de Nederlandse Antillen en Aruba.’, aldus Cerfontaine, ‘die hubfunctie van Schiphol bestaat dus niet zomaar.’
Voor een hub is het belangrijk dat er veel en vaak naar de grootste mogelijkheid aan be-stemmingen kan worden gevlogen. En hier is het nu net waar de schoen begint te wringen. GroenLinks begrijpt namelijk wel degelijk het concept van de hub. Het punt is enkel en alleen dat GroenLinks het niet eens is met Cerfontaine over de mate waarin je met de vaart der volkeren zou moeten meegaan. Volgens de grote baas is het van levensbelang voor Schiphol dat het blijft groeien, omdat Schiphol als hub anders de concurrentieslag zou verliezen van Dubai (of all places).
De vraag die GroenLinks zichzelf hierop stelt, is een hele simpele doch confronterende: moet de groei altijd maar blijven doorgaan? Of kunnen we het ook accepteren dat Schip-hol bijvoorbeeld een subhub wordt? Daarnaast is het concept van de hub bijzonder mili-eubelastend: vliegtuigen vervuilen het meest bij het stijgen en het landen. Veel overstap-pen is derhalve slechter voor het milieu dan in één vlucht naar de plaats van bestemming te vliegen. Bovendien kan je zo duurzaam ondernemen als je wilt, maar daarmee neem je niet de grote vervuiling weg die nu eenmaal inherent is aan het gebruik van het vliegtuig.
Het is begrijpelijk dat dergelijke gedachtegangen voor een bedrijfsman als Cerfontaine vervelend zijn. GroenLinks is het echter aan haar stand verplicht om een belangenafwe-ging te maken tussen enerzijds eindeloze groei en anderzijds het publieke belang - waar-onder natuurlijk ook de leefomgeving van Schiphol en het milieu vallen. Dat doet GroenLinks in de Tweede Kamer, maar ook in de gemeenteraad van Amsterdam. Het toeval wil dat laatstgenoemde mede-aandeelhouder is van Schiphol. In het ondernemings-recht getuigt het echter niet van respect om je aandeelhouders, of ze nu alle aandelen in handen hebben of ‘slechts’ een vijfde daarvan, op een wijze te bruuskeren als Cerfontaine telkens weer doet. ‘De meester zal het nog één keer uitleggen.’
Laten we derhalve voor eens en altijd duidelijk maken dat GroenLinks heel goed begrijpt wat de rol van Schiphol is, maar dat wij daarin onze eigen afwegingen maken. Laat dit direct een uitnodiging (of moet ik zeggen uitdaging) zijn aan Cerfontaine om nou eens met argumenten in plaats van drogredenen het debat te voeren over de toekomst van Schiphol.
Evelien van Roemburg
duoraadslid GroenLinks