Onderstaande tekst sprak Judith Sargentini namens GroenLinks uit bij het debat over particulier toezicht in de openbare ruimte.
Het uitgangspunt voor de GroenLinks fractie is dat de overheid toezicht houdt in de openbare ruimte. Wij vinden dat het aan de wijkagent is ordeverstoringen tegen te gaan. Wij willen meer wijkagenten die met hun platte pet gokkers, alcoholisten, drugsdealers of jongens die herrie schoppen aanspreken. Maar die zijn er niet. Omdat tekort aan wijkagenten op te vangen zijn er al jaren stadswachten, maar ook daar zijn er onvoldoende van en, blijkbaar, willen stadsdelen er ook niet voor betalen.
Dat er daarom gekozen wordt voor particulier toezicht in de openbare ruimte, zien wij met leedwezen aan maar we weten dat er op korte termijn geen oplossing is. En wij zien ook de noodzaak voor meer toezicht in sommige wijken.
GroenLinks vindt daarbij wel dat we echt terughoudend moeten zijn. Dit uitgangspunt ‘terughoudend zijn’ is vastgesteld in de driehoek, maar niet uitgewerkt in de voorliggende voorwaarde voor particulier toezicht in de openbare ruimte.
Wij stellen daarom voor om de echte duidelijke voorwaarden te formuleren. Tijdelijkheid vertalen in de lengte van een aanbesteding. Wat ons betreft twee jaar. En dan meteen plannen maken om op termijn het toezicht in een wijk weer terug te brengen in handen van de overheid, liefst stadstoezicht. En wel om twee redenen. Eén: de overheid gaat over de openbare ruimte, en twee: werknemers in particuliere dienst worden veel slechter betaald dan die in dienst bij stadstoezicht.
‘Urgentie’ is de eerste voorwaarde. Maar wat is urgentie, en wie beoordeelt dat? Ons dunkt dat de stadsdeelraad daar het beste een oordeel over kan vellen.
Met een motie willen wij de voorwaarden aanscherpen: urgentie, tijdelijkheid en terugkeer in overheidsdienst kunnen beter worden gedefinieerd dan nu voorgesteld wordt.