Bekijk de 'behind the scenes' hier! 👀
Vandaag sta ik hier, in het hart van onze stad,
Achter mij de rivier, daar ging het 750 jaar geleden van start,
Gebouwd op palen, gedragen door kracht,
Mooie idealen zijn toen bedacht,
het resultaat: woorden versmolten tot daden, dag en nacht.
Denk aan ’41, die februaridag,
toen de stad opstond tegen het nazi-gezag.
Het plein gevuld, een menselijke muur,
voor solidariteit, krachtig en puur.
Amsterdam stond, schouder aan schouder,
een stad van moed, van harten die houden.
En in de jaren ’70, ’80, nieuwkomers arriveerden,
Uit Marokko, Turkije – ze integreerden.
Ze brachten kleuren, smaken, en meer,
Ze bouwden hier huizen, vonden hun sfeer.
Maar ook toen waren er scheuren en strijd,
Die tartten aan de solidariteit.
Ook mijn ouders kwamen hier, zo werd ik geboren.
Door de stad wandelend, op zoek naar waar ik bij kan horen.
Dag na dag, jaar na jaar, vulden mijn stappen elke hoek elke straat.
Op zoek naar een betere dageraad.
Toch, voel ik me vaak net iets ‘anders,’ niet vrij,
In een land dat het mijne is, maar waar ik zoek naar: “Wij.”
Een plek waar diversiteit in eenheid bloeit,
Waar liefde en compassie de toekomst groeit.
Bell Hooks schreef ooit:
“Echte gemeenschap ontstaat door de wil
om met liefde en waarheid samen te zijn,”
Dat is wat ik hoop, wat ik wens en zie,
een stad vol verbinding, vol harmonie.
Het motto van onze stad — ‘Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartig’ —
Is niet enkel een leus, maar ons dagelijks pad.
Wij zijn de raad, de stem, het kompas,
Laat ons leiden met liefde, samen op mars.
Want in ons verschil ligt juist de sleutel verborgen,
Voor een stad die leeft, voor de komende morgen.
Dank u wel.