Het is elke keer ontluisterend om te lezen en te horen wat de toeslagenaffaire voor verwoestende werking heeft gehad op mensenlevens, en nog altijd heeft. Het vertrouwen in de overheid, een overheid die er voor je zou moeten zijn, dat jarenlang geschaad wordt. En een politiek klimaat dat gestoeld is op wantrouwen richting de burger, waar het die zou moeten beschermen. Ik hoop dat we hier als politiek van leren. Dat we minder hijgerig, koste wat het kost mogelijke fraude bij toeslagen willen bestrijden, terwijl we aan de andere kant nauwelijks aandacht hebben voor de belastingontwijking waar we in dit land ruim baan voor geven.

De goeden zullen onder de kwaden lijden, daar werd jaren geleden al voor gewaarschuwd. En toch kwam er wetgeving die bikkelhard was, en die ook even bikkelhard werd uitgevoerd. Wat doet het met je als je als fraudeur bestempeld wordt, als gevolg van kleine foutjes of het niet begrijpen van onbegrijpelijke regelingen en formulieren? Wat doet het met je als je door je eigen overheid met wantrouwen en zonder enige vorm van compassie wordt behandeld?

Het is frustrerend te lezen dat ook het herstel zo lang duurt. En dat de communicatie nog steeds chaotisch is. En dat wij als Amsterdam pas echt wat voor mensen kunnen betekenen als er vanuit het Rijk een echte oplossing komt. Dat alle schulden worden kwijtgescholden en dat mensen ook daadwerkelijk met een schone lei kunnen beginnen.

Ik wil de wethouder vooral bedanken dat zij als gemeente naast mensen wil gaan staan, waar er zolang recht tegenover mensen is gestaan. Dat er ruimte is gemaakt voor een speciaal team dat zich in kan zetten om gedupeerden van deze affaire te ondersteunen. En dat er in VNG-verband samen wordt opgetrokken om er in Den Haag op aan te dringen om op te schieten met een oplossing voor deze mensen.

“ Wat doet het met je als je door je eigen overheid met wantrouwen wordt behandeld? ”

Een paar vragen aan de wethouder:

  • Uit de brief wordt duidelijk dat er rekening wordt gehouden met het feit dat mensen een groot wantrouwen hebben richting de overheid door de toeslagenaffaire. Kan de wethouder hier nog iets meer over toelichten? Hoe zorgen we ervoor dat ze niet ook teleurgesteld raken in de Gemeente Amsterdam?
  • Tweede vraag. Heel goed dat er wordt samengewerkt met woningcorporaties en dat alles op alles wordt gezet om te voorkomen dat mensen op straat komen te staan. Weten we al iets meer over de situatie waarin deze ouders zich bevinden? Gaat het bijvoorbeeld ook om gezinnen die op de een of andere manier gebruik maken van de noodopvang of de maatschappelijke opvang?

Lees hier de brief van wethouders Marjolein Moorman en Rutger Groot Wassink. Hieronder hebben we een kort overzicht gemaakt met belangrijke punten uit de brief:

Ten eerste komt het college met een zichtbaarheidscampagne om gedupeerden van de toeslagenaffaire te bereiken. Deze houdt in dat voor slachtoffers duidelijk  is waar ze voor hulp heen kunnen. Om dit te bereiken, zal het college:

  • alle Amsterdamse gedupeerde ouders die zich gemeld hebben persoonlijk benaderen,
  • ouders verwijzen naar duidelijke meldpunten (BOinK of de Ombudsman Metropoolregio Amsterdam)
  • communicatie inzetten via intermediairs.

Verder is het belangrijk dat de gemeente genoeg aanvullende ondersteuning biedt voor ouders. Dit gebeurt door middel van maatschappelijke dienstverleners, zoals:

  • Het Vroeg Eropaf Team, dat ouders telefonisch, schriftelijk of fysiek benadert,
  • Vaste contactpersonen en casemanagers die directe hulp bieden op basis van behoefte en vragen,
  • Het Doorbraakteam bij complexe en/of meervoudige problematiek,
  • De afdeling Armoedebestrijding als aanspreekpunt voor signalen, vragen en knelpunten waar ouders tegenaan lopen.

Ouders moeten met een schone lei kunnen beginnen. Het college heeft daarom gezorgd voor een jaar afkoelingsperiode waarin bij ouders geen oude schulden geïnd kunnen worden.  Bovendien is het belangrijk dat er een regeling komt die uitsluit dat schuldeisers na de afkoelingsperiode met afzonderlijke claims komen.

Gedupeerde ouders krijgen van het college een vergoeding van 750 euro als genoegdoening voor het lange wachten. Er wordt voor gezorgd dat deze vergoeding direct bij gedupeerden terechtkomt en niet verrekend kan worden met lopende uitkeringen of belasting.