Vorig weekend vertrok een Amsterdamse delegatie op uitnodiging van de burgemeester van partnergemeente Sisli tijdens de jaarlijkse Gay Pride Week naar Istanbul. In de delegatie zaten de wethouder Diversiteit Simone Kukenheim en woordvoerders van verschillende partijen, waaronder ikzelf.

Enkele dagen voor de start van de Gay Pride, kondige de gouverneur van Istanbul dat manifestaties verboden waren. Desalniettemin betekende onze aanwezigheid veel voor de plaatselijke LHBTI-gemeenschap. Deze voelde zich gesterkt door de internationale steun en solidariteit.

Moeilijke positie LHBTI-activisten

De dag na aankomst ontmoetten we verschillende activisten die in moeilijke omstandigheden opkomen voor LHBTI-rechten. Zij maakten ons duidelijk hoe moeilijk de positie in Turkije is van LHBTI’s. De landelijke overheid steunt ze niet, daarnaast is er sprake van homofoob geweld en is praten over seksualiteit en seksuele voorlichting taboe. De activisten weten zich wel gesteund door de deelgemeente Sisli. Hier hebben enkele jaren geleden LHBTI-activisten zich politiek georganiseerd waardoor de deelgemeente een progressief beleid voert gericht op de positie van minderheden.

Aangezien publieke manifestaties waren verboden door de gouverneur, werden we door de samenwerkende activistische organisaties uitgenodigd voor een boottocht op de Bosporus. Op een met regenboogvlaggen versierde boot, die daarmee volop de aandacht trok. Helemaal de bedoeling: pride en zichtbaarheid!

Politiegeweld

Na de boottocht probeerde een aantal groepjes te protesteren tegen het verbod van de gouverneur op de Gay Pride. Deze protesten werden door politie uiteengeslagen met stokken, rubberen kogels en traangas. Aan het eind van de dag bleken 29 mensen te zijn gearresteerd. Zij werden allen dezelfde avond weer vrijgelaten. De samenwerkende organisaties veroordeelde dit politiegeweld direct in een verklaring.

LHBTI-organisaties in Istanbul

Indrukwekkend was ook het bezoek aan het huis van de bekende activist Boysan, die vorig jaar om het leven kwam bij een auto-ongeluk. Boysan stond vorig jaar op de Amsterdamse boot tijdens de Canal Parade. Zijn huis in Istanbul is een van de weinige plekken waar de LHBTI-gemeenschap bij elkaar kan komen voor steun, empowerment en het organiseren van activiteiten. De moeder van Boysan (ook wel de Moeder van Duizenden genoemd) zet zich met andere activisten fanatiek in om de positie van de LHBTI-gemeenschap te verbeteren. Wederom werd ons duidelijk hoe belangrijk het is om als internationale gemeenschap de solidariteit uit te spreken.

In Istanbul zijn er meerdere groepen ouders van LHBTI’s actief en georganiseerd die actief participeren in het publieke debat over seksuele diversiteit. Amsterdam kan leren over hoe deze ouders zich hebben georganiseerd en hoe zij bijdragen aan de emancipatie van hun kinderen. In Amsterdam zijn er weinig Turkse ouders die zich uitspreken over de kwetsbare positie van Turkse LHBTI-jongeren. Ook in Amsterdam is homoseksualiteit een groot taboe in de Turkse gemeenschap. Ouders van LHBTI-jongeren kunnen bijdragen aan meer acceptatie door zich uit te spreken en andere ouders op een laagdrempelige manier voor te lichten. In Istanbul lijkt dat, ondanks alles, beter te gaan.

Regenboogvlaggen op de Bosporus

Het lijkt mij goed om volgend jaar maatschappelijke organisaties met een Turkse achtergrond op te roepen zich te voegen bij de Amsterdamse delegatie. Dan varen volgend jaar meer boten met regenboogvlaggen op de Bosporus. Een begin van een Turkse botenparade. Hard nodig, want de rechten van LHBTI’s zijn immers gewoon mensenrechten.