De Franse schrijver Laurent Binet schreef een briljant boek over de presidentiële verkiezingscampagne van Hollande met de titel: 'Niets gaat zoals verwacht'. En, in alle eerlijkheid, dat is in de politiek maar al te vaak waar. Ook heb ik zelf vaak gemerkt dat dingen net even anders gaan dan je denkt dat ze zijn afgesproken of dat een bepaald besluit consequenties heeft die niemand had voorzien.
De opvang van uitgeprocedeerden in Amsterdam is hier een goed voorbeeld van. Al in 2012 nam GroenLinks het initiatief om een 24-uurs opvang in te richten voor de meest kwetsbare vluchtelingen en hen die juridisch kansrijk zijn om alsnog een verblijfsvergunning te kunnen krijgen. Dat voorstel kreeg uiteindelijk vorm in het programma Vreemdeling van de gemeente. Vanaf het begin waren wij kritisch. Onder meer omdat de opvang voor zeer kwetsbaren (denk aan mensen met zware medische of psychische problemen) gemaximeerd was op een jaar en dat leek toen al weinig logisch en onwenselijk. Toen afgelopen zomer bleek dat sommige van deze mensen alsnog geen aanspraak op zorg leken te kunnen maken zegde de burgemeester in reactie op vragen van mij toe dat we die zorg als gemeente zouden blijven bieden. De oplossing die uiteindelijk gevonden werd was dat deze mensen terecht konden in de bed-bad-brood-voorziening zonder dat ze deze overdag zouden moeten verlaten, vaak ook omdat hun medische conditie dat niet toelaat. Dat leek op dat moment een goede oplossing.
Maar dingen lopen anders dan verwacht. Nadat ik signalen kreeg van artsen en mensen die bij de bed-bad-brood opvang betrokken zijn ben ik zelf gaan kijken hoe het gaat. En ik moet zeggen dat ik geschokt ben. Ik heb met een flink aantal mensen gesproken die zeer verschillend waren in herkomst, medisch/psychische problematiek en mate van emotionaliteit. Maar allemaal gaven ze aan dat de bed-bad-brood geen soelaas biedt om te werken aan herstel. Niet omdat er iets mis is met de zorg die mensen in de bed-bad-brood bieden, maar simpelweg omdat die zorg niet toereikend is voor genezing van vaak zware aandoeningen zoals kanker en deze eerder bemoeilijkt. De artsen die ik gesproken heb bevestigen dat beeld.
Dingen lopen dus anders dan bedoeld en bedacht. Dat kan. En natuurlijk klopt het dat formeel de rijksoverheid verantwoordelijk is en niet de gemeente. Maar deze mensen verblijven in onze stad. Soms al meer dan tien jaar. Ik vind dat wij de plicht hebben deze mensen de zorg te bieden die ze nodig hebben. En ja, medemenselijkheid mag wat kosten. Daarom dien ik bij de begrotingsbehandeling in de gemeenteraad een voorstel in om aparte, op maar gesneden opvang voor deze groep te organiseren. Als het aan GroenLinks ligt desnoods permanent tot hun genezing. Omdat ik van mening ben dat we deze mensen niet aan hun lot kunnen en mogen overlaten.