Het nieuws deze week werd gedomineerd door de verschrikkelijke IS-aanslag in Istanbul en de nasleep van het Brexit-referendum. De mogelijke uittreding van Groot-Brittannië uit de Europese Unie werd zelfs in de gemeenteraad bediscussieerd. Kernvraag was: moet de gemeente haar best doen om banken en bedrijven die Londen mogelijk willen verlaten naar Amsterdam te halen, of juist niet? Bijvoorbeeld D66 droomde likkebaardend over het binnenhalen van banken. Dat zou goed zijn voor onze internationale positie!   

Een ander nieuwsbericht kreeg –volstrekt onterecht naar mijn smaak- de afgelopen dagen veel minder aandacht. Onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) laat namelijk zien dat sinds de recessie de armoede in Nederland is toegenomen. En dan vooral onder werkenden en gezinnen met kinderen. Waar armoede in het verleden geassocieerd werd met werkloosheid zien we nu dat het hebben van een baan geen garantie meer is om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. En dat is een buitengewoon zorgwekkende ontwikkeling.  

Even de cijfers: In totaal behoren er 596.000 Nederlanders tot de groep werkende armen. Daaronder vallen 356.000 volwassenen en 240.000 kinderen, waarbij werk de belangrijkste (ouderlijke) inkomensbron is. Daarbij gaat het om 314.000 mensen in loondienst en 283.000 zzp-ers. Schokkende cijfers!

En hoewel nog onduidelijk is hoe het beeld er in Amsterdam uitziet kunnen we er van uitgaan dat het probleem hier ook speelt. Extra zorgelijk is dat deze groep werkende armen maar zeer beperkt door gemeentelijk beleid kan worden ondersteund.

Het is frustrerend om naar Den Haag te verwijzen maar het probleem zit er natuurlijk in dat bijvoorbeeld de nettolonen de afgelopen jaren veel te weinig gestegen zijn als je kijkt naar de bedrijfswinsten. Zelfs een instituut als De Nederlandse Bank (DNB) - toch met geen mogelijkheid een linkse club te noemen - stelt dat ‘werknemers in Nederland de afgelopen paar jaar minder loonstijging gekregen (hebben) dan economisch verantwoord is. Daardoor is de koopkracht onnodig onder druk gekomen.’ Zie hier een van de verklaringen voor de toename van de groep werkende armen. Als GroenLinks maken we ons zorgen over deze ontwikkeling en willen we kijken wat de gemeente méér kan doen.

Toch nog even terug naar Brexit. Partijen als D66 willen graag de bankiersmiljonairs uit de financiële sector naar Amsterdam halen. Ik vind dat echt niet nodig. En dat is niet omdat ik die mensen het niet gun om hier te zijn. Echt, ik heb niets tegen rijkdom. Maar des te meer tegen armoede. En ik zou willen dat partijen als D66 net zulk enthousiasme tonen in het tegengaan dat kinderen in armoede opgroeien, als ze nu aan de dag leggen om banken te plezieren.