Dit zijn de mondelinge vragen die Maarten van Poelgeest op 11 mei stelde aan de Burgemeester.
Er is een nieuw boek uit: `Waterlooplein 2’. Het boek heeft de pretentie een sleutelroman te zijn over de bestuursdienst. Tenminste als we de directeur Communicatie van de Gemeente Amsterdam mogen geloven. Hij zegt op de achterflap ‘Ik heb het in één zucht uitgelezen, geweldig! En je blijft je af vragen wie wie is’.
Het boek is een uitgesproken seksistisch boek. Vrouwen zijn er vooral om in bed te krijgen. In langdradige filosofische bespiegelingen met als belangrijkste leitmotiv de mannelijke angst voor binding, zijn vrouwen emotioneel, een beetje labiel maar wel goed in gevoel. Mannen natuurlijk rationeel en stabiel, maar wel contactgestoord. En iedereen zuipt.
Het boek is door twee topambtenaren in eigen beheer uitgegeven, maar onder verantwoordelijkheid van dit College is besloten om de gehele eerste druk af te nemen. Ik dacht nog eerst dat dit was om op die manier het boek uit de handel te nemen. Maar nee, ‘Waterlooplein 2’ is als voorjaarsgratificatie uit gereikt aan het eigen personeel.
Dat heeft onder het personeel geleid tot gemengde reacties. Ik geef u er twee.
Citaat: ‘Zelf werk ik niet op het stadhuis, een van mijn vriendinnen wel. Zij is moslim maar niet fanatiek of zo. Dat boek is echt te erg voor woorden en ze schaamt zich dat ze dat van haar werkgever krijgt. Ze vraagt zich nu af hoe lang ze nog voor zo'n grappige werkgever wil blijven werken.’
Ander citaat: ‘Grote mond over Marokkanen, als die wat zeggen over homo’s en vrouwen. Wij Amsterdammers, de gemeente gaat naar de buitenwereld vertellen hoe je met elkaar moet omgaan. Respect, integriteit, het BD web staat er vol over. Dat de heren een boek willen schrijven moeten zij zelf weten, maar dan wel in eigen tijd en met eigen geld.
En wat zegt het management hierop terug? Het volgende: ‘Voor het feit dat sommige medewerkers zich hebben gestoord aan de inhoud bestaat alle begrip en respect’. Dat zou er nog aan ontbreken. Om vervolgens af te sluiten met ‘Iedereen heeft recht op zijn/haar eigen smaak’.
Ik heb hierover de volgende vragen:
1. Geeft het boek volgens het College een getrouw beeld van de gang van zaken op de bestuursdienst?
Zo ja, kan het College aangeven wat zij gaat doen om aan het virulente seksisme paal en perk te stellen?
Zo nee, wat is dan de reden van het College geweest om de medewerkers van de bestuursdienst op te zadelen met een dergelijk cynisch en vooral seksistisch schotschrift?
2. Vond u het weerwoord van het management, namelijk dat het slechts een kwestie van smaak betreft, adequaat? Vindt u het van goede smaak getuigen om het eigen personeel een dergelijk boek kado te doen?
3. Enkele maanden geleden viel een uitgave van het blad MAXX minder in de smaak. Dit leidde onder meer tot ontslag. Mag hieruit afgeleid worden dat smaak inderdaad een groot verschil maakt, namelijk: valt men niet in de smaak, dan volgt ontslag en valt men wel in de smaak, dan wordt je boek uitgegeven? Is smaak hier niet vooral willekeur?
4. Was het boek überhaupt uitgegeven wanneer de bestuurdienst geen afnamegarantie had gegeven?
5. Past het boek in het streven naar een open en integer bestuur?