Pieter maakte de afgelopen maanden deel uit van onze fractie. Hij verving Nienke van Renssen tijdens haar zwangerschapsverlof. Tijdens zijn maidenspeech sprak Pieter over de waarde van jezelf kunnen zijn in ons mooie Amsterdam en zijn eigen ervaring hiermee.
Beste raadsleden en lieve Amsterdammers. Voor jullie staat een heel trots mens. Trots dat ik op deze plek mag staan om u en de stad te dienen.
Amsterdam moet een plek zijn voor iedereen en met deze motie probeer ik mijn steentje bij te dragen aan een mooie ongedeelde stad met kansen en woonruimte voor iedereen. Met de motie proberen we bij te dragen nog betere samenwerking tussen de corporaties zodat transformatie projecten kunnen worden versneld en er passende woonruimte is in de buurt.
Een stad waarin het mogelijk is om jezelf te vinden en helemaal jezelf te zijn. Ik gun alle Amsterdammers die kans.
In 1996 ben ik in Amsterdam komen wonen. Eerst bij verre familie op een achterkamer in Zuid, maar daarna mijn eerste eigen plek. Een kamer in een studentenflat in Noord.
Eigenlijk per ongeluk in deze stad beland wegens mijn studiekeuze, maar toen ik na een jaar planologie had besloten dat deze keuze toch niet paste, stond er voor mij 1 ding als een paal boven water. De volgende studie moest in Amsterdam zijn.
Want Amsterdam voelde vanaf het begin als thuis.
Na mijn jeugd in Enschede, trouwens ook een hele leuke stad, was Amsterdam met al zijn diversiteit en mooie interessante mensen en een bruisend uitgaansleven een verademing. Uit de kast komen ging hier bijna vanzelf. En toen kon mijn leven eigenlijk echt beginnen. Blij dat ik de jaren negentig met de Roxy en de IT nog heb mogen meemaken.
Een paar jaar geleden ben ik nog een keer uit de kast gekomen. Nu als non-binair mens. Na al die jaren mezelf enkel als gay te hebben geïdentificeerd miste ik iets en voelde het niet volledig. Zeker in deze tijden met campagnes als gendertwijfel en politieke hetzes vanuit extreemrechtse hoek is het voor non binaire en trans mensen niet makkelijk in deze tijd.
Juist daarom vind ik het belangrijk om mijn non binaire identiteit te benadrukken.
Ik sta hier, wij zijn hier en we gaan niet meer weg. Je kunt ons bestaan niet ontkennen.
Amsterdam heeft mij geholpen met het vinden van mezelf. Ik hoop dat wij als gemeenteraad blijven knokken voor een stad waarin iedereen zichzelf kan zijn, waar ruimte is voor de ander en waar ruimte is en blijft voor mensen om zichzelf te ontwikkelen en te groeien
En een stad waarin mensen het respect kunnen opbrengen om als al die verschillende groepen met elkaar te kunnen samenleven. Politiek gaat over keuzes maken in schaarste. Gelukkig is er geen schaarste in de keuze voor mensenrechten. Gelijke rechten zijn geen taart. Meer rechten voor de 1 betekent niet minder rechten voor de ander. Laten we luisteren naar elkaar en elkaar de ruimte geven. Eigenlijk is het andersom, om een grote held van mij te quoten, Martin Luther King: “no one is free until we are all free.”
Aanhakend op de mooie speech van mijn collega Keren, we zijn allemaal anders, laten we als groepen altijd voor elkaar blijven strijden. Emancipatie is een gedeelde strijd.
Voor mij persoonlijk zijn alle voornaamwoorden prima. Je mag me noemen zoals je wilt, alleen bij meneer voel ik me echt niet meer comfortabel, dus hou het bij lid Nijhof alsjeblieft.
Afsluitend, ik hoop op uw steun voor deze motie. Zodat we samen als raad onze steentje kunnen bijdragen aan de ongedeelde stad met plek voor iedereen.