Gaat Kopenhagen een succes worden? De spanning loopt op, het mag niet mislukken maar tegelijkertijd zijn er nog grote hobbels om tot een
stevig klimaataccoord te komen.

Ik was deze week in het Vredespaleis inDen Haag, waar Yvo de Boer, de klimaatonderhandelaar van de VN een kijkje in de keuken gaf. De urgentie is enorm: als we niets doen zitten
we aan het eind van deze eeuw met een temperatuurstijging van 5 tot 6 graden, terwijl bij meer dan 2 graden verhoging al rampen kunnen gebeuren. Yvo de Boer vertelde dat nu al in India 12% van het BBP naar maatregelen gaat om de effecten van klimaatverandering op te vangen. En in Afrika zullen 200 miljoen mensen gedwongen worden tot een volksverhuizing. In Azië zal de drinkwatervoorziening van tientallen miljoenen mensen in gevaar komen wanneer de gletsjers van de Himalaya smelten. Verhalen waar je de rillingen van krijgt.

De opdracht is keihard en duidelijk: we moeten nu ingrijpen, ons energiegebruik van nu is onhoudbaar, zonder koerswijziging verbruiken we in 2030 twee keer zoveel energie als nu. Hoe langer we wachten, hoe duurder ingrijpen wordt, de kosten kunnen oplopen naar 500 miljard dollar per jaar.
En toch hebben  al die harde verhalen nog niet voldoende effect. Nu is het vooral wachten op de VS. Krijgt Obama de politieke ruimte om een concrete klimaatambitie neer te leggen en een CO2 reductie waar de VS zich aan bindt ? Dat is cruciaal voor het slagen van Kopenhagen.

Wat er ook gebeurt, wij gaan door in Amsterdam. In de steden moet het gebeuren: hier leven de meeste mensen, hier zitten de economische centra. Steden zijn oorzaak van het probleem, maar ook de oplossing.
Want waar kan er beter met schaarse ruimte en schaarse grondstoffen worden omgegaan dan in de stad? Amsterdam kan haar creatieve kenniseconomie als geen ander inzetten voor duurzaamheid. Groene stroom, groene ICT, groene mobiliteit, groene gebouwen en woningen. Experimenten
doen, je nek uitsteken. Dat doet bijvoorbeeld stadsdeel Westerpark. Na intensieve gesprekken gaan zij woningeigenaren in een bepaalde buurt voorschrijven energiemaatregelen in de woningcomplexen te nemen. Er
wordt rekening gehouden met de financiele draagkracht van mensen en er bestaat een mogelijkheid voor een renteloze lening. Ik vind dit een goede aanpak, net zoals collega Hans Gerson. Ik ben heel benieuwd wat dit gaat opleveren.