Het bestuur van Noord-Holland vindt dat er wel genoeg windmolens in de provincie staan. Waarom het er genoeg zijn, valt moeilijk te achterhalen, maar dat hebben de provinciale bestuurspartijen VVD, PvdA, D66 en CDA elkaar verteld. Dus vinden ze dat het zo is.

Daarom hebben ze onlangs besloten de bouw van windmolens in Noord-Holland – op een windpark in de Wieringermeer na – te verbieden. Historisch is dat besluit natuurlijk dubieus. Grote delen van de provincie waren er niet geweest zonder windmolens. Maar goed, de tijd raast voort, dus geen ruimte voor sentimenten.

Democratisch is het besluit natuurlijk wel. De meerderheid beslist, hoe onverstandig je het als minderheid ook mag vinden. Het lastige is alleen, dat in een democratische rechtsstaat ook democratische meerderheden zich aan de wet moeten houden. Het lijkt er op dat VVD, PvdA, D66 en CDA dat over het hoofd hebben gezien.

Nederland kent een Elektriciteitswet. Die wet regelt allerhande zaken die te maken hebben met produktie en verkoop van elektriciteit. De wet bepaalt onder andere dat de provincie initiatieven om windenergie op te wekken mogelijk moet maken als er in de provincie nog onvoldoende windenergie wordt geproduceerd, de gemeente waar het project moet komen niet wil meewerken en het ruimtelijk heel goed is in te passen en uit te voeren. Voor de liefhebbers:  zie art 9e van de Elektriciteitswet en dit rapport van advocaten die er over schreven op verzoek van GroenLinks Noord-Holland. Het is de regering die bepaalt hoeveel windenergie er in een provincie minimaal moet worden opgewekt. Dat heeft de regering nog niet gedaan, dus het argument dat er genoeg wordt opgewekt, kan de provincie ook juridisch niet waar maken. En in Amsterdam – maar ook elders in de provincie – liggen plannen klaar om windmolens te bouwen en windenergie te oogsten.

Hoe het elders gaat, weet ik niet, maar in Amsterdam wordt een zeer zorgvuldig traject gevolgd om lokaties voor windmolens te bepalen. Onlangs verscheen bijvoorbeeld de  Windvisie voor Westpoort en je zou zeggen dat de lokaties die daar worden voorgesteld goed gekozen zijn. En dan zullen ze ieder nog eens hun eigen ruimtelijk afwegingstraject volgen, waar iedereen zijn opvattingen naar voren kan brengen.

Aan de belangrijkste eisen is voldaan: er wordt in Noord-Holland nog onvoldoende windenergie geoogst en de ruimtelijke inpassing geschiedt zorgvuldig en voldoet aan eisen van goede ruimtelijke ordening. Het is echter niet de gemeente die dwars ligt, maar de provincie zelf. Die lapt de wet aan zijn laars.

Het zou om te gieren van het lachen zijn, als het niet zo’n bedreiging van onze welvaart en welzijn was. Want laten we wel wezen. De provincie Noord-Holland maakt ons afhankelijker van fossiele brandstoffen dan nodig is. De lucht die we inademen blijft viezer dan nodig is. De invloed van dubieuze olie leverende landen als Rusland en Saudi-Arabië blijft groter dan nodig is. De kans om de beste windmolens van de wereld te ontwikkelen en daar geld mee te verdienen, wordt minder groot dan mogelijk is. De provincie Noord-Holland gaat deze strijd bovendien verliezen, omdat ze handelt in strijd met de wet, Rijksbelangen en gezond verstand. Iemand gaat dus ingrijpen.

 

Tot die tijd is het Don Quichotte in galop...