Onlangs was ik op bezoek in het instroomhuis. Ik sprak bewoners en medewerkers.
Ik hoorde positieve verhalen en nuttige suggesties voor de screening van de cliënten die zich melden. Een Amsterdamse dakloze zonder netwerk en weinig zelfredzaam hoeft nu niet langs allerlei loketten te shoppen. Deze kan via het loket aan het Ijsbaanpad, waar men beoordeelt of de cliënt aanspraak kan maken op hulp van het instroomhuis.

Het instroomhuis biedt zorg en ondersteuning en een eenpersoonskamer  voor maximaal 6 weken. Als er na die periode nog behoefte is aan opvang dan kan de dakloze terecht in een vervolg opvang. Dat kan een bed in een slaapzaal betekenen, dat kan ook een begeleid wonen plek zijn. Natuurlijk zou het het mooiste zijn wanneer alle opvang, ook nachtopvang,  eenpersoonskamers zijn. Maar dat is ‘work in progress’ , waar ik de afgelopen vier jaar hard aan heb getrokken. Afgelopen periode hebben we 165 plekken extra in de opvang gecreëerd. En dit jaar komen er nog minimaal 115 bij. Er zijn nog ruim 300 locaties in de planning dan wel in voorbereiding, de helft in nieuwbouwprojecten, We hebben daarnaast nog diverse vormen van begeleid wonen gerealiseerd: 72 Discusplaatsen en 130 ambulant begeleid wonen. Er blijft druk op de ketel nodig om plannen ook af te ronden.   

 

Veel daklozen hebben schulden. Zij moeten met behulp van schuldhulpverlening eerst  redelijk financieel zelfstandig worden, alvorens zelfstandig wonen mogelijk is. Daar wordt dan via het instroomhuis een start mee gemaakt. Er zijn daklozen die teleurgesteld zijn dat ze niet meteen zelfstandig kunnen wonen. Nu is het in Amsterdam voor iedereen niet makkelijk, maar we hebben toch afgesproken dat van alle vrijkomende woningen een percentage woningen beschikbaar is voor speciale doelgroepen, waaronder daklozen. Echter men moet wel aan de criteria voldoen en dat is schuldhulpverlening accepteren en schulden inlossen. Daklozen moeten vaak nog een aantal ‘vaardigheden’ leren: dag en nachtritme, dagbesteding, lichamelijke verzorging, eigen (financiële) administratie. Medewerkers van het instroomhuis vertelden daar uitgebreid over. Een deel van de clientèle heeft echter lichtelijk verstandelijke handicaps, (LVG). Een suggestie was dan ook dat het ten behoeve van het screenen nuttig kan zijn om meer professionele LVG deskundigen in te schakelen. Dan kunnen de hulpverleners eerder en beter inschatten wat een cliënt wel en niet aankan. Dat is nodig om een passend aanbod en trajectplan te bieden.

Bij het instroomhuis werken in ieder geval veel enthousiaste betrokken mensen die deze cliënten weer op weg helpen. Zij en hun collega’s hebben de afgelopen jaren veel geïnvesteerd en bereikt.