Door berichtgeving in Het Parool kan het beeld zijn ontstaan dat GroenLinks uitkeringsgerechtigden niet vertrouwt. Niets is minder waar.
In het Parool van 22 december 2005 stond een artikel met de kop 'partij wantrouwt minima'. Het stuk stelde dat GroenLinks denkt dat minima stelen. De aanleiding ervan was een voorstel van gemeenteraadslid Judith Sargentini om mensen die gaan werken met behoud van uitkering een extraatje te geven. Werk moet lonen, vindt GroenLinks. Wethouder Aboutaleb wil dat mensen met een uitkering klusjes gaan uitvoeren bij mensen thuis, zonder dat zij daar iets extra's voor krijgen. Dat vindt GroenLinks vreemd. Waarom zou iemand bij jou thuis je huis willen schoonmaken als hij of zij daar slechts een kale bijstandsuitkering aan overhoudt? Hoeveel mensen zouden er nog elke dag naar hun baas gaan als daar geen financiële beloning tegenover staat? Dat is wat GroenLinks bedoelde. Dat uitkeringsgerechtigden een extraatje moeten krijgen als ze bij andere mensen thuis gaan strijken, schoonmaken, de gootsteen ontstoppen of op de kinderen passen.
GroenLinks vindt het jammer dat de Paooljournalist in kwestie (Ton Damen) een dergelijk suggestief artikel schreef. We kunnen niet anders concluderen dan dat deze journalist er weining van begrepen heeft. Op 24 december verscheen als reactie hierop onderstaande brief van Judith Sargentini en Maarten van Poelgeest in het Parool:
In het Parool van 22 december 2005 is de suggestie gewekt dat GroenLinks denkt dat bijstandsgerechtigden zouden stelen. Voorzover dit uit de tekst van de bijdrage van GroenLinks bij het debat over het beleidskader reïntegratie en het plan voor de witte werkster al te beluisteren zou zijn, is dat tijdens het debatje dat daar in de gemeenteraad op volgde al ontkracht.
GroenLinks vindt dat werk moet lonen en dat mensen die met een bijstandsuitkering aan het werk gezet worden, daar in hun portemonnee iets extra’s voor moeten terug zien. GroenLinks stelde voor iedereen die deelneemt aan sociale activering of een participatiebaan accepteert 100 euro per maand extra te geven. Dat motiveert de werknemer (want werk is niet altijd leuk) en verheldert de verhouding tussen werkgever en werknemer.
Bij de uitvoering van de zogenoemde ‘cityservices’ - waaronder klusjesmannen en witte werksters bij particulieren - is het zaak de verhouding tussen de werknemer en de cliënt die de dienst afneemt, helder te houden. Een goede cliënt - werknemer relatie is ver te zoeken als een bijstandsgerechtigde verplicht wordt ergens een huis van een particulier schoon te maken en bij weigering een korting op zijn bijstand kan verwachten. Iemand die op zoek is naar een werkster zal niet kiezen voor zo’n onderbetaalde en waarschijnlijk ongemotiveerde werknemer. Salariëring door middel van een premie haalt die drempel weg. Beiden, de Amsterdammer met het vuile huis en de werkster, houden daar dan iets aan over.
Judith Sargentini, raadslid GroenLinks in Amsterdam
Maarten van Poelgeest, fractievoorzitter GroenLinks in Amsterdam