Dinsdag 17 juni werkte fractievoorzitter Maarten van Poelgeest bij kringloopwinkel 'De Locatie' uit protest tegen de bezuinigingen op I/D-banen.
‘De Locatie’ kan niet zonder de aldaar werkende ID-ers en wordt nu bedreigd met sluiting. Dit kringloopbedrijf is een populaire voorziening waar veel buurtbewoners regelmatig langskomen. De ID-ers die er werkzaam zijn, veelal met een psychiatrische achtergrond, zijn voor hun dagelijks werk afhankelijk van de winkel. Bovendien is het hergebruik van meubelen, kleding, wit- en bruingoed e.d. niet alleen goedkoop, leuk en bijzonder voor de kopers, maar ook goed voor het milieu.
‘De Locatie’ is exemplarisch voor een flink aantal bedrijfjes, voorzieningen en instellingen in Amsterdam die zullen verdwijnen wanneer de ID-regeling wordt afgeschaft en de gemeente er onvoldoende in slaagt die dreiging af te wenden. In negatieve zin snijdt het mes dan aan twee kanten: de ID-ers komen zonder werk, de bedrijfjes waar zij werken moeten sluiten.
Uit protest tegen deze gang van zaken, als actie tegen de plannen van het nieuwe, rechtse kabinet en als ondersteuning van het verzoek van GroenLinks aan het College van B&W in Amsterdam om meer geld te reserveren voor het behoud van de ID-banen in de stad stak Maarten van Poelgeest de handen uit de mouwen bij ‘De Locatie’.
Bij de bespreking van de voorjaarsnota in de gemeenteraad op 18 juni zei Van Poelgeest hier nog het volgende over:
'Ik was gisteren bij het kringloopbedrijf De Locatie. Mensen kunnen bij dit bedrijf tweedehands spullen aanbieden. De aangeboden spullen worden door het bedrijf opgehaald, gescheiden, zonodig gerepareerd, schoongemaakt en opgeknapt en vervolgens weer verkocht.
In 2002 werd ongeveer 270.000 kilo aan materiaal ingezameld en grotendeels weer hergebruikt. Het bedrijf levert daarmee een behoorlijke bijdrage aan het terugdringen van de milieuvervuiling.
Bij De Locatie zijn maar liefst 36 I/D-ers in dienst. Het bedrijf is indertijd als werkgelegenheidsproject opgezet in samenwerking met de GGZ-instellingen. Er zijn mensen in dienst genomen die vanuit de bestaande reïntegratieprojecten niet de stap naar de reguliere arbeidsmarkt konden maken. Deze mensen stromen, en dat is niet zo vreemd, nauwelijks door, hoewel het bedrijf jaarlijks toch nog een doorstroming van 10% weet te realiseren.
De kosten die het bedrijf in 2002 maakte waren 1.1 miljoen Euro. Hiervan wordt 450.000 Euro gedekt door de eigen omzet en de rest door subsidies, waarbij de loonkostensubsidie van NV Werk veruit het grootste bedrag is.
Stel dat dit bedrijf volgend jaar nog maar 83% van de loonkosten vergoed krijgt, en daarvan is op dit ogenblik sprake, dan vliegen de kosten met 200.000 Euro omhoog. Het is onmogelijk voor De Locatie om dit op te brengen. Het bedrijf zal dus op de fles gaan. Maar liefst 36 mensen die moeilijk bemiddelbaar zijn, verdwijnen weer in de bijstand.'