Aan de telefoon vraag ik: “Heb je het stuk gelezen over Marokkaanse jongeren in de Volkskrant Eeeuuuh, ik bedoel Turkse jongeren.”

Tja, een verspreking, maar ook niet echt. Want als het gaat om jongeren en problemen dan gaat het over Marokkaanse jongeren. Niet Somalische jongeren, Turken of hoogblonde jongens uit Amsterdam Noord. Nee, het gaat over Marokkanen. Altijd. Het zit in het systeem, op tv, internet, kranten en in mijn toetsenbord. (tikte weer Marokkaan terwijl ik Somalisch wilde tikken). Ook als er moslim staat bedoelt men eigenlijk Marokkaan. En als het gaat over kapotte lantaarnpalen in de straat, mag je verwachten dat bij nou ik schat de 10e reactie de schuld wordt gelegd bij Marokkaanse jongeren.

Niet vreemd na jarenlang conditioneren, meningen, ingezonden brieven, manifesten met de strekking wij horen hier, manifesten met jullie horen hier niet, Parijse toestanden in Slotervaart, Marokkanengemeente, DWWD en P&W. Een dagje Marokkanen niet bespreken is bijna een dag niet geleefd, zak maar zeggen! Een fetisj pur sang.

En toen was er opeens het manifest in de Volkskrant afgelopen maandag met de titel Turks-Nederlandse professionals: Problematiek jongeren zeer verontrustend. Psychische problemen, uitsluiting, huiselijk geweld, gebrekkige participatie kortom ellende. Maar dat niet alleen: twee weken geleden was er nog bij Nieuwsuur het item Turken hebben heimwee. Jonge Turkse Nederlanders, vlekkeloos Nederlands sprekend, vrijstaand huis, een gezin met een jong kind. 70% wil terug naar Turkije, maar in de praktijk gaat vrijwel niemand. Met andere woorden het is niet weg willen naar Turkije, het is eerder niet willen blijven in Nederland. Dat moeten wij ons aantrekken. Of Turkse jongeren werkelijk allemaal in de ellende zitten, zoals de auteurs van het manifest betogen. Ik weet het niet. Ik weet wel dat we het niet moeten laten gaan en het in Amsterdam moeten laten onderzoeken. Veel belangrijker nog is dat wij ons allemaal bewuster moeten zijn van de effecten van het harde maatschappelijke klimaat en obsessies die niet leiden tot echte oplossingen maar ons daar ver vanaf brengen.