Enkele weken geleden sloegen de bewoners en ondernemers van de Albert Cuyp de handen ineen en schreven een actieplan om de buurt schoon te houden. Dat was hard nodig want de buurt is de laatste jaren drukker geworden: meer toeristen, meer bewoners. En dus meer afval. Wat echter niet is meegegroeid, zijn de beschikbare middelen. Dat gaat niet.
Hetzelfde geldt voor de rest van de stad. Amsterdam blijft de komende jaren doorgroeien richting een miljoen bewoners met daarbovenop een verwachte verdubbeling van het aantal toeristen. Dat zet de schaarse ruimte steeds verder onder druk.
Dat gaat niet vanzelf goed. Meer mensen betekent meer afval, een groter beroep op voorzieningen voor kwetsbaren, en meer en betere handhaving, zodat bijvoorbeeld illegale verhuur van woningen aan toeristen kan worden aangepakt.
Dit college kiest echter voor een forse bezuiniging van 14 miljoen per jaar die door de stadsdelen moet worden doorgevoerd: minder geld voor welzijn, minder geld voor een schone en opgeruimde openbare ruimte, minder geld voorarmoedevoorzieningen en schuldhulpverlening , minder geld voor veiligheid en handhaving en minder geld voor cultuur in de buurt. ‘De bewoners van Oost’, zo vatte D66-bestuurder Ivar Manuel de gevolgen voor zijn stadsdeel treffend samen, ‘worden geraakt op alle fronten'. Zijn D66-collega in Nieuw-West, Ronald Mauer, heeft het over ‘onmenselijke bezuinigingen’.
Ze hebben gelijk, want dit zijn basistaken; een minimum wat iedere Amsterdammer van haar bestuur mag verwachten. Een schone straat, opvang voor kwetsbaren, zorg voor wie dat nodig heeft, hulp voor werkzoekenden, dat moet toch niet teveel gevraagd zijn in een rijke stad als Amsterdam.
In het voorjaar hebben wij het college al gevraagd om de bezuinigingen terug te draaien. De gevolgen hiervan zijn onwenselijk, ondoordacht, en simpelweg onacceptabel. Volgens het college zijn ze noodzakelijk om een tegenvaller in de begroting op te vangen.
Daar begrijpen wij weinig van. Politiek is keuzes maken. Er zijn ook andere en betere keuzes. De stad staat er financieel goed voor.
Je kan ervoor kiezen om met een kleine verhoging van de toeristenbelasting dit probleem op te lossen, waar CDA, PvdA en GroenLinks voor pleiten, of de schuld iets minder snel te laten dalen of de reclamebelasting niet af te schaffen, zoals PvdA en GroenLinks hebben voorgesteld. Dat zijn oplossingen waar Amsterdammers, die op geen enkele manier schuld hebben aan dit probleem, de rekening niet voor hoeven te betalen.
Dat het college daar niet voor kiest, is exemplarisch voor de koers die zij vanaf het begin heeft uitgezet. Het is bezuinigen zonder nadenken: eerst een bedrag inboeken, om pas daarna te leren wat de gevolgen zijn. Vorig jaar werd al besloten om 28 miljoen te bezuinigen op onderhoud en schoonmaken van de stad, twee jaar geleden kreeg het sociale weefsel van de stad een flinke knauw toen voor 25 miljoen een streep ging door tal van zorg-, welzijns- en buurtvoorzieningen, zoals het geliefde kindercircus Elleboog, zomerkampen voor kinderen uit minimagezinnen en maatschappelijke opvang voor dak- en thuislozen.
In cijfers uitgedrukt staat dit misschien mooi op excel sheets, maar over de concrete gevolgen maken we ons grote zorgen. Want dit leidt alleen maar tot meer publieke armoede in de stad. We doen daarom een oproep aan de drie coalitiepartijen, D66, VVD en SP, om nog eens goed na te denken over de wenselijkheid en gevolgen van deze beslissing.
Bezuinig niet, maar investeer: de stad groeit en is te mooi om te laten verloederen. Laten we samen de belangen van Amsterdammers voorop blijven zetten.
Rutger Groot Wassink, fractievoorzitter GroenLinks Amsterdam
Marjolein Moorman, fractievoorzitter PvdA Amsterdam
Marijke Shahsavari, fractievoorzitter CDA Amsterdam
