Afgelopen woensdag besloot de gemeenteraad over de versnelde afbouw van de gesubsidieerde arbeid. Een naar besluit, want ingrijpend voor de ruim 1300 mensen met een ID of andere gesubsidieerde baan in de stad. En ingrijpend voor de organisaties waar ze werken en dus voor Amsterdammers. Want het werk dat ze doen blijft natuurlijk bestaan, ook na het verdwijnen van hun gesubsidieerde baan.

GroenLinks heeft ingestemd met het besluit. Niets doen was geen optie, omdat er dan vrijwel geen geld over blijft om Amsterdammers met een uitkering te ondersteunen op weg naar betaald werk. Nu stopt de stad nog een kwart van de re-integratiemiddelen in die 1300 gesubsidieerde banen, zonder ingrijpen is dat in 2014 meer dan de helft. En dat, terwijl er natuurlijk ruim 37.000 mensen met een bijstandsuitkering zijn die ook wel geholpen willen worden bij het vinden van een baan.

Dit besluit is het rechtstreeks gevolg van onbegrijpelijk kabinetsbeleid. Want de werkloosheid stijgt en het aantal mensen met een bijstandsuitkering neemt toe en toch zet het kabinet zonder blikken of blozen een enorm mes in het geld voor de re-integratie. Je zou het fascinerend kunnen noemen, als de gevolgen niet zo dramatisch zouden zijn.

Juist omdat de gevolgen dramatisch zijn, heeft GroenLinks, samen met PvdA en VVD, een motie ingediend waarin we het college opdragen om voor de 1300 Amsterdammers die getroffen worden door dit besluit, goede overgangsmaatregelen te treffen. Dat stelde wethouder Van Es gelukkig al voor, zodat we er vooral een schepje bovenop hebben gedaan. Het college heeft de opdracht meegekregen om organisaties die gesubsidieerde medewerkers regulier in dienst nemen, in 2012 niet extra te korten. Het college heeft ook de opdracht meegekregen om te investeren in de opleiding van gesubsidieerde medewerkers als ze daardoor op reguliere basis hun baan kunnen houden. En ook moet het college maatregelen treffen om organisaties die door overmacht in de problemen komen als gevolg van de versnelde afbouw terzijde te staan.

We houden de komende maanden de vinger aan de pols. Want juist omdat het besluit zo zuur is, dient het zorgvuldig te worden uitgevoerd.