Door de coronacrisis kan de 25e editie van Pride in Amsterdam dit jaar niet doorgaan, dat wil zeggen: niet in de oorspronkelijke vorm. Er wordt een alternatief programma georganiseerd, online en in de open lucht, zodat de LHBTQI+-gemeenschap toch zichtbaar zal zijn in deze belangrijke week van het jaar. Waarom is pride-week zo belangrijk? Raadslid Tirza de Fockert gaat in gesprek met lhbtqi+’ers over wat Pride voor hen betekent. Vandaag: Marten Bos, trainer diversiteit & inclusie en voorzitter van de buurtvereniging Alle Kleuren Oost, dat elk jaar op het Javaplein Pride Oost organiseert. 

“Mijn homoseksualiteit is voor mij altijd politiek geweest. Ik had mijn coming-out in de jaren zeventig. Kort daarna kwam de AIDS-periode. Solidair zijn was belangrijk, politiek actief zijn ook. Dat heeft er voor mij altijd bij gehoord en ik heb dat ook altijd betrokken bij de Pride. De verhalen van vluchtelingen binnen de LHBTI+gemeenschap, of die van mensen van kleur, die moeten we ook vertellen. Pride is een protest, dat heeft mede dankzij een aantal ambassadeurs, zoals Naomie Pieter en Souad Boumedien de laatste jaren veel meer aandacht gekregen. Zij hebben gezegd: “Jongens, Pride is ook het activisme.” Voor mij is dat waar Pride om draait, en is de Canal Parade veel minder belangrijk. De botenparade is denk ik vooral een hoogtepunt voor de mensen die het feest willen vieren en Pride minder als een vorm van protest zien. 

Sociale acceptatie

Voor witte cisgender homo’s is er op het gebied van politieke emancipatie weinig wat nog bestreden moet worden. Demonstreren is minder interessant. Maar: in de publieke ruimte openlijk homoseksueel zijn is nog steeds lastig. Vooral dat je niet hand in hand op straat kan lopen. Ik hoor van mensen in mijn buurt: “Ik hang niet de regenboogvlag uit, en ik hang ook liever niet de poster van Alle Kleuren Oost op het raam.” Aan sociale acceptatie is er nog vaak gebrek. 
Wat ik nog steeds fascinerend vind is de zin: “Je ziet het niet aan jou.” Dat is dan een compliment. Ik zag laatst een documentaire op OUTtv over Amerikaanse mannen die spraakles nemen om niet zo homoseksueel te klinken. Voor mij was het vroeger juist andersom. Toen ik mijn coming out had was het heel erg in om roze tuinbroeken te dragen, oorbellen, make-up. Je moest het kunnen zien. En het was verraad als je het niet zag.
Met de tijd begon ik mijn eigen stijl te ontdekken en dacht ik: oh maar ik mag ook gewoon in spijkerbroek lopen en op mijn manier homoseksueel zijn. Ik weet nog heel goed dat een jongen die vrij actief was in de beweging jaren later tegen me zei: “Toen ik jou zag dacht ik, je kunt ook zo homo zijn.” Mijn niet zo feminiene uitstraling was voor hem een signaal: zo mag het ook. Ik denk dat gender-expressie veel belangrijker is bij acceptatie dan seksualiteit. Ik heb nooit last van agressie. Mijn vrienden, die meer feminien zijn, hebben dat wel.
 

Pride Oost

Pride is belangrijk omdat het de variatie toont van de gemeenschap die in de media niet terugkomt. Dat intersectionele, dat is zo belangrijk. Bij Pride Oost zijn we heteroseksueel, homoseksueel, transgender, zwart, wit, arm, jong, oud en rijk. Het lukt daar, omdat we de start heel zorgvuldig gedaan hebben. Je moet vanaf het begin beginnen zoals je het hebben wil qua representatie. En volhouden. Bijhouden. Dan werkt het. Zorgen dat de programmering niet te homoseksueel wordt, maar ook niet te weinig. We hadden ooit een fantastische act van twee meiden die heel erg verliefd op elkaar waren, dat spatte er vanaf. Dat doet iets met de buurt. 

Pride Oost is nu online, daar moest echt alles in zitten. Iedereen moet zich vertegenwoordigd voelen. Ook de heteroseksuelen moeten zich vertegenwoordigd voelen, al moet je wel altijd oppassen dat Pride niet overgenomen wordt door de hetero’s. Uiteindelijk draait het om het verhaal. Het verhaal delen, en er onderdeel van worden. Dat is ook wat we willen bij Pride Oost. In Oost heb ik het verhaal dat we met elkaar de buurt zijn. Ik ben niet alleen maar homo. Ik ben daar buurtbewoner. Daar wordt op alle aspecten van mij een appèl gedaan.

Voor de toekomst hoop ik dat de beweging van kleur nog sterker wordt. Bij Stonewall streden zwarte, drag- en trans-personen voorop. Op die schouders staan wij. Pride is a riot. Verder moet het ook niet allemáál politiek zijn, de feestjes zijn ook leuk. Voor heel veel mensen is die Pride week een enorme accu voor de rest van het jaar.”

 

Pride Oost kun je woensdag vanuit huis meebeleven: https://www.vreedzaam-oost.amsterdam/pride-oost